20 juni 2022
Het is weerpuzzelen geworden. We zijn onder de invloed van een lagedrukgebied gekomen, dat zich vanuit de oceaan over ons heenstrekt. Dat maakt de lucht onstabiel en de kans op onweer (en forse windstoten) aan het eind van de middag tot diep in de nacht groot. De tocht die op stapel staat is Ile de Ré – Arcachon, en dat is een overnighter van zo’n 120 mijl. Het probleem is dat er iedere keer aan het eind van de nacht onweer ontstaat, en dat is niet goed verenigbaar met de aanloop naar Arcachon.
Arcachon is een droogvallende binnenzee. Aan de monding ligt een bar (snappy Nederlandse vertaling welkom), een ondiepte van zand waar je overheen moet. Dat, in combinatie met forse stroom, dicteert wanneer je naar binnen kunt: een periode van drie uur uit een getijdencyclus van twaalf uur. De zandbanken verplaatsen zich regelmatig. Eén keer per seizoen wordt de aanloop aangepast. De boeien staan daarom niet in de zeekaart: geen aanloop op het schermpje dus, maar ouderwets zichtwerk. De boeien zijn onverlicht. Een aanloop ’s nachts is daarmee niet een optie, net als een aanloop in onweer met slecht zicht. We puzzelen flink, maar er is geen tocht in de komende dagen te bedenken die getij en daglicht met een gebrek aan onweer combineert.
We kunnen wel een kortere sprong wagen. Port Médoc ligt in de monding van de Gironde. Ook die aanloop heeft beperkingen, maar lang niet zoals die van Arcachon. Onweer kunnen we daar hebben. Het is een dagtocht van zo’n mijl of 70. Vroeg beginnen, net voor het onweer ’s avonds eindigen, dat is de planning.
De planning komt aardig uit: vlak voor aankomst begint het overal om ons heen te bliksemen, maar de eerste druppels vallen pas bij het vastknopen. De tocht was een saaie: grotendeels op de motor en pas op het laatst een zeiltje. Typisch onweerweer: ’s ochtends geen wind, ’s avonds teveel…
Comments