Angra do Heroismo, Terceira, woensdag 4 juli 2007
Op woensdag verwelkomen we nieuwe gasten: Toon en Yat komen samen met ons Terceira verkennen. We genieten van alle briefjes, kadootjes en fotos die ze meenemen en maken ons zorgen over Joris, die hen zo veel ellende bezorgt en waar ze met zoveel inzet en liefde voor zorgen. We duimen dat het nu weer beter met hem zal gaan!
Terceira blijkt wat ons betreft het mooiste eiland te zijn van de Azoren (oke, we hebben ze niet allemaal gezien!). We maken met zijn vieren een aantal spectaculair mooie wandelingen. Op onze eerste wandeling fotograferen we nog zonder het ons te realiseren onze eerste Império. Império's zijn kleine "huisjes" waar de kroon wordt bewaard die de Heilige Geest vertegenwoordigt. Er zijn 68 van deze Império's verspreid over het hele eiland en ze staan centraal in de feesten rondom de Heilige Geest. De Império's zijn zo leuk, dat we er een aparte dag aan besteden om er zo veel mogelijk te fotograferen. (zie foto's).
Vooral de wandeling bij het Lagoa do Negro is super. Er moet flink wat geklauterd worden tussen de rotsen door, hij is niet voor niets "dificil", maar het is zeer de moeite waard. De begroeiing is zo gevarieerd en fascinerend, we kunnen niet ophouden met het fotograferen van weer een raar mosje of bloemetje. Met de auto bezoeken we de andere stad, Praia da Vitória, die helaas niet helemaal tot zijn recht komt door het druilerige weer. We bekijken ook de Furnas do Enxofre, waar de vulcanische gasdampen uit de grond komen, waardoor een vreemd landschap ontstaat. In het lieflijke hotel waar Toon en Yat logeren bridgen we ons een aantal middagen helemaal suf. Ha, eindelijk bridgepartners gevonden, dat smaakt naar meer! Ook eten we onze buikjes rond in de diverse restaurants van Angra. Voor ons is het na de qua eten eenzijdige Carieb een groot feest, maar ook wij moeten na een week wel toegeven dat de Portugese keuken niet heel gevarieerd is. Na een week gezelligheid en verwennerij nemen we al weer afscheid.
Angra do Heroismo, Terceira, donderdag 12 juli 2007
Het is moeilijk afscheid nemen van Angra. Het is een heerlijk stadje met prachtige gebouwen, opgetrokken uit lavasteen en allemaal keurig onderhouden. Er heerst een gemoedelijk sfeertje waar we geen genoeg van krijgen. Het wemelt van de kleine kroegjes waar je voor bijna niets koffie kunt drinken. Daarbij liggen in de jachthaven weer allerlei boten die we kennen, dus we borrelen regelmatig met de Vagebond, de Klef, de Magalliti, de Blijmetje en de Lientoo. De Azoren blijven te gezellig.
We sluiten Terceira af met twee grotten: Een onder water en een in een vulkaan. We maken een duik bij een grot bij het Ilhéus das Cabras, ofwel het geiteneiland. Het is 'even' wennen na de Carieb: koud, donker, weinig zicht en stroming. Maar bij de tweede duik kunnen we toch erg genieten van het onderwaterlandschap. De andere grot is de Algar do Carvão, ontstaan door een vulkaanuitbarsting, waarbij de lava weer terug naar beneden is gezakt. De grot is inmens en de muren zitten vol met silica en stalagmieten en -tieten. Waarom dit natuurschoon begeleid moet worden door een soort futuristisch zweefmuziekje weten we niet, maar het natuurgeweld is betoverend.
Ponta Delgada, São Miguel, zondag 15 juli 2007
Na een kalm overtochtje van 95 mijl arriveren we in Ponta Delgada. We realiseren ons ineens hoe relatief afstanden zijn geworden. Een jaar geleden vonden we een overtocht van dezelfde afstand naar Engeland al een hele onderneming, nu draaien we onze hand niet meer om voor een nachtje doorvaren.
São Miguel is echt een grote stad. Hier wordt duidelijk gewerkt en daar is de infrastructuur ook naar. Een grote industriele haven, veel kantoren, een universiteit, verkeer, maar ook veel winkels. Het is hier minder gezellig dan op Terceira, maar nog steeds erg prettig toeven. Maarten en Marije komen aan om de overtocht naar het vaste land met ons mee te zeilen.
Wachtend op een weather window verkennen we het eiland. Door het mistige, druilerige weer (we wachten niet voor niets op goed vertrekweer...), hebben we tot twee keer toe geen uitzicht op het Lagoa Azul en het Lagoa Verde. Wel zien we de enige theeplantages en bijbehorende fabriek van Europa, leuke natuurlijk aangelegde watervallen, een geweldig zeezwembad tussen de lavarotsen en de borrelende vulkanische bronnen bij het Lagoa das Furnas. Ook hier is het weer prachtig wandelen, maar ook de kronkelende autoweggetjes door de bergen van het natuurreservaat zijn adembenemend.
We eten in A Colmeia, wat bijenkorf betekent. We vragen de eigenaar naar de naam. Het blijkt de naam van de school te zijn die hier vroeger zat en waar hij zelf leerling was. De oude cantina is nu het restaurant, de rest van de school een hotel. Om het af te leren borrelen we nog een paar keer met de Klef en de Lientoo in een zeilerscafe. De barman vindt het wel mooi zo'n groep en organsieert een loterij, waarbij Sylvia een glas wint waarop ter plekke haar naam en "Capitan" wordt gegraveerd.
Logstand: 9332 nm.
Comments